Όταν απομακρύνεται το χαλί της κυπριακής κοινωνίας
Εδώ και περίπου μια βδομάδα, η κυπριακή κοινωνία "σοκάρεται" από το θάνατο της Έλενας Φραντζή, η οποία υπέφερε από βαριά ψυχολογικά προβλήματα λόγω των όσων συνέβησαν κατά την παιδική της ηλικία. Ο καταδικασμένος ιερέας που την πρόσεχε από τα τέσσερα μέχρι τα έντεκα της χρόνιας δηλώνει αθώος για σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού. Τα λαϊκά δικαστήρια καλά κρατούν αλλά δυστυχώς το χειρότερο είναι πως το χαλί στο οποίο κρύψαμε τα λάθη και εγκλήματα μας δεν έχει απομακρυνθεί πλήρως. Σε μια κοινωνία όπου οι θεσμοί δεν έχουν διαχωριστεί, δεν μπορεί κανείς να μιλά για ένα πλήρως κοσμικό κράτος. Πλέον η συζήτηση σε αυτό το θέμα δεν πρέπει να γίνεται για το κατά πόσον έχει γίνει το έγκλημα, μιας και στον θεσμό στον οποίο πιστεύουν οι πολίτες (τα δικαστήρια δηλαδή) έκριναν πως έγινε και μάλιστα αλλεπάλληλα. Η συζήτηση πλέον πρέπει να επικεντρωθεί στο τι κάνουμε με άτομα που έχουν καταδικαστεί για τέτοια θέματα και που θα πρέπει να πηγαίνουν μετά το πέρας της φυ