ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

  Αυτό είναι το μεγάλο δίλημμα που αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν πολλά από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Κύπρου. Η τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, η αύξηση της ανεργίας, οι οικονομικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν ποτέ(π.χ. κατάλογος αδιόριστων, αναδιάρθρωση της Εθνικής Φρουράς και μείωση της θητείας) είναι κάποια από τα πολλά προβλήματα τα οποία απέτυχε το πολιτικό μας σύστημα να αλλάξει. Το σημαντικότερο ωστόσο από όλα αυτά είναι η στασιμότητα στο Κυπριακό κάτι που αναδεικνύει την αποτυχία κομμάτων και κυβερνήσεων μας για να επιλύσουν το πρόβλημα σε ένα έστω συγκαταβατικό αλλά λειτουργικό σχέδιο. Αυτή η αποτυχία μεταφράζεται τόσο με την συνεχιζόμενη αύξηση της αποχής στις κάλπες όσο και με τον ευρωσκεπτικισμό ο οποίος πλέον έχει εισχωρήσει σε όλα σχεδόν τα κόμματα. Οι προσδοκίες για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος με την ενεργό συμμετοχή της Ε.Ε. απέτυχε για διάφορους λόγους, τόσο λόγω της ουδέτερης στάση

Η απώλεια μιας ακόμα μεγάλης πολιτικής φιγούρας , του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Γλαύκου Κληρίδη αφήνει το πολιτικό σκηνικό ακόμα πιο φτωχό. Ο Γλ. Κληρίδης, μαζί και με τον Βάσσο Λυσσαρίδη, είναι από τις τελευταίες μεγάλες  ηγετικές προσωπικότητες που έβγαλε ο τόπος μας και λυπούμαι να πω πως δύσκολα κάποιος θα αναπληρώσει αυτά τα κενά. Όπως ο Τάσσος και άλλοι πριν από αυτόν, έτσι και ο Κληρίδης άφησε σημαντική παρακαταθήκη πίσω του είτε κάποιος συμφωνεί μαζί του ή όχι. Δεν θα πω πολλά λόγια για τον τέως ηγέτη της Δημοκρατίας, μιας και δεν τον βίωσα προσωπικά ούτε τον γνώρισα. Θα σταθώ απλά στα όσα λέει σύσσωμη η πολιτική ηγεσία τόσο της Κύπρου όσο και του εξωτερικού, η δεξιά αλλά κυρίως η αριστερά, για το χαρακτήρα του και για τον διάλογο που επιθυμούσε να υπάρχει ανάμεσα σε αυτόν και τον συνομιλητή του, ασχέτως της πολιτικής προελεύσεως του δεύτερου . Μπορεί ακόμη και μεταξύ τους αυτές οι προσωπικότητες να είχαν τις διαφορές τους ωστόσο σέβονταν ο ένας τον άλλο και