ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

Η κόντρα που ξέσπασε μεταξύ εκπαιδευτικών της δημόσιας εκπαίδευσης και του Υπουργού Παιδείας οδηγείται στα άκρα λόγω μονομερών αποφάσεων, απουσίας διαλόγου και επιθυμίας εξεύρεσης μέσης λύσης. Η αρχή ξεκίνησε από την απόφαση του Υπουργού να πάρει κάποιες αποφάσεις χωρίς διαπραγμάτευση με τις συντεχνίες των εκπαιδευτικών. Παρά το ότι δικαιούται να το κάνει, είναι εκτελεστική εξουσία, η απουσία διαλόγου δείχνει και απουσία καλής θέλησης και συμβιβασμού από πλευράς του. Επίσης, τα σχόλια του μαζί και με αυτά του Γενικού Ελεγκτή για τους εκπαιδευτικούς αποδεικνύουν μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και στάση προς μια τεράστια μερίδα δημόσιων υπαλλήλων.  Από την άλλη, οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών αντί να κατεβάσουν τους τόνους τους ανέβασαν ζητώντας και την πλήρη απόσυρση των αποφάσεων και διάλογο από μηδενική βάση. Μηδενική βάση ουσιαστικά σημαίνει πως όλα τα θέματα θα μπορούν να συζητηθούν, με το πιθανότερο σενάριο να μην υπήρχε κατάληξη για κανένα από αυτά.  Η παιδεία και ο τρό

Εδώ και περίπου μια βδομάδα, η κυπριακή κοινωνία "σοκάρεται" από το θάνατο της Έλενας Φραντζή, η οποία υπέφερε από βαριά ψυχολογικά προβλήματα λόγω των όσων συνέβησαν κατά την παιδική της ηλικία. Ο καταδικασμένος ιερέας που την πρόσεχε από τα τέσσερα μέχρι τα έντεκα της χρόνιας δηλώνει αθώος για σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού. Τα λαϊκά δικαστήρια καλά κρατούν αλλά δυστυχώς το χειρότερο είναι πως το χαλί στο οποίο κρύψαμε τα λάθη και εγκλήματα μας δεν έχει απομακρυνθεί πλήρως. Σε μια κοινωνία όπου οι θεσμοί δεν έχουν διαχωριστεί, δεν μπορεί κανείς να μιλά για ένα πλήρως κοσμικό κράτος. Πλέον η συζήτηση σε αυτό το θέμα δεν πρέπει να γίνεται για το κατά πόσον έχει γίνει το έγκλημα, μιας και στον θεσμό στον οποίο πιστεύουν οι πολίτες (τα δικαστήρια δηλαδή) έκριναν πως έγινε και μάλιστα αλλεπάλληλα. Η συζήτηση πλέον πρέπει να επικεντρωθεί στο τι κάνουμε με άτομα που έχουν καταδικαστεί για τέτοια θέματα και που θα πρέπει να πηγαίνουν μετά το πέρας της φυ