ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

Δυστυχώς άλλη μια οικογένεια ξεκληρίστηκε από την κάννη ενός στρατιωτικού όπλου της ΕΦ. Σίγουρα όσοι παρακολούθησαν την υπόθεση καταλαβαίνουν πως πιθανόν και χωρίς το στρατιωτικό όπλο, με ένα κυνηγετικό τυφέκιο ο εν λόγω απελπισμένος άνθρωπος να έκανε όσα έκανε. Ωστόσο εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά την οποία κανείς δεν λέει (γιατί άραγε?), πως το φονικό όπλο χορηγήθηκε από το κράτος εν αντιθέσει με το οποιοδήποτε κυνηγετικό τυφέκιο το οποίο αγοράζεις με δική σου πρωτοβουλία. Το κράτος δυστυχώς οπλίζει σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού με φονικά όπλα, 7.62 mm και όχι 5.6 όπως προνοούν οι νέοι διεθνείς κανόνες για όπλα μάχης, με αποτέλεσμα να εναπόκειται στον καθένα αναλόγως ψυχικής, οικονομικής(ιδιαίτερα με τα σημερινά δεδομένα) κατάστασης του το πως θα το χρησιμοποιήσει. Το κράτος, με βάση το Σύνταγμα, σου λέει πως οφείλει να προστατεύει τον πολίτη κατά εσωτερικών ή εξωτερικών κινδύνων. Σε αυτή τη βάση, το κράτος για να μας προστατεύσει, ορθά, μετά το 1974 έδωσε σε όλους το

Η άτυπη πρόθεση των δύο μεγάλων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ για αύξηση του ορίου εισδοχής στη βουλή ευτυχώς έφερε την αντίδραση από την κοινωνία πολιτών, ταυτόχρονα όμως καταδεικνύει το πόσο έχουν απομακρυνθεί τα κόμματα από την κοινωνία και τις βάσεις τους. Η πιθανή απόφαση για αύξηση του ορίου εισδοχής στο 5% από 1,8% που είναι τώρα, η αναλογία μιας έδρας δηλαδή, θα πάρει την χώρα πίσω επί καιρώ προεδρίας του Σ. Κυπριανού όπου στη βουλή για σχεδόν 3 δεκαετίες κυριαρχούσαν τα τέσσερα κόμματα ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ.  Αυτό έρχεται σε ρήξη με τα όσα ζητά η κοινωνία η οποία έχει αρχίσει να αποστρέφεται το παλαιό κομματικό κατεστημένο και επιθυμεί μια καλύτερη και διαφορετική εκπροσώπηση, κάνοντας αρχή με το αίτημα για οριζόντια ψηφοφορία με κάποιους να μιλούν ακόμα και για ανάγκη εφαρμογής ενός συστήματος άμεσης δημοκρατίας, όπως π.χ. στην Ελβετία. Η προσπάθεια τον μεγάλων κομμάτων να αποτρέψουν την είσοδο του ΕΛΑΜ στη βουλή καθώς και την δημιουργία νέων κομμάτων στα δεξιά ή τα α

Έχουμε μάθει, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, να λέμε πως ο ιδιωτικός τομέας παίρνει το κέρδος από το δημόσιο και πως το δημόσιο εγγυάται τις ζημιές του ιδιωτικού. Το αν είναι αυτό αλήθεια, το ακούμε από τους οικονομολόγους που μας το ανέλυσαν χιλιάδες φορές μετά το κούρεμα των τραπεζών και τον δανεισμό του κράτους για να τις εγγυηθεί. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη, αθέατη πλευρά. Αυτή της περιβαλλοντικής καταστροφής από τον άνθρωπο και ειδικότερα του ανθρώπου που ζει με τον δυτικό τρόπο ζωής (western way of life). Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες πληγές του παγκόσμιου συστήματος καθώς η άσκοπη, πολλές φορές, κατανάλωση και η απουσία συνείδησης για το οικοσύστημα στα πλαίσια ενός εγωιστικού τρόπου σκέψης έχει οδηγήσει στην συνεχιζόμενη καταστροφή του οικοσυστήματος.  Από το απλό σκουπίδι που πετάμε μέχρι και την βία στα ζώα, ειδικότερα στη μπανανία που ζούμε είναι συχνό φαινόμενο, καταδεικνύει το πόσο λάθος αντίληψη έχει ο άνθρωπος για τη ζωή που του έχει οριστ