ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

Οι εκλογές τελείωσαν και είτε το θέλουμε είτε όχι, η προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει αλλάξει και επίσημα χέρια. Μια πενταετία φεύγει και η επόμενη ξεκινά όπως πάντοτε  με υψηλές προσδοκίες, παρά το δύσκολο των καιρών. Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι αυτός ο οποίος προτιμήθηκε από την πλειοψηφία του λαού και αυτός μαζί με τους συνεργάτες του θα πρέπει να λύσει το γρίφο του μνημονίου, και της κρίσης γενικότερα, καθώς και του Κυπριακού.  Έδειξε ξεκάθαρα τις προθέσεις του όσων αφορά την αλλαγή πλεύσης και τη στροφή προς τη Δύση και την προσπάθεια ένταξης σε Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και ΝΑΤΟ καθώς και τη θέση του ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο για έξοδο από το ευρώ καθώς πρώτος στόχος είναι η σύναψη μνημονίου, όπως ήταν και της προηγούμενης κυβέρνησης. Αν αυτές οι ενέργειες είναι θετικές ή αρνητικές μπορεί να τις κρίνει ο καθένας βλέποντας την εμπλοκή των ΗΠΑ σε Κύπρο και Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες.( όποιος δεν γνωρίζει καλό θα είναι να ενημερωθεί για το παρελθόν).

Η εκλογική αναμέτρηση για την εκλογή νέου προέδρου μπήκε στη τελική ευθεία. Το ξέρω πως πολλοί έχουν κουραστεί από τα προεκλογικά σποτ και της συγκεντρώσεις αλλά οι εκλογές παραμένουν ο υπέρτατος θεσμός της δημοκρατίας. Το πρώτο βήμα για εκλογή νέου προέδρου θα γίνει τη Κυριακή και όσοι επιθυμούν να μην είναι υποχείριο κανενός καλό είναι να πάνε να ψηφίσουν και να εκφράσουν την άποψη τους, γιατί η αποχή ισοδυναμεί με την απουσία άποψης καθώς δεν συμπεριλαμβάνεται στα ποσοστά ψήφου. Το δεύτερο βήμα, θα γίνει τη δεύτερη Κυριακή και εκεί αν και παραμένει ακόμη θολό το τοπίο θα είναι κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο θα υπάρχουν δυο εξαιρετικά διαφορετικές απόψεις στα θέματα Κυπριακού και Οικονομίας ή αν ο πολίτης θα περιορίσει τον εαυτό του, λόγω αποτελεσμάτων πρώτης Κυριακής, σε επιλογές όπως και το 2008. Το αξιοσημείωτο σ' αυτές τις εκλογές είναι ότι για πρώτη φορά παρουσιάζονται τα κόμματα τόσο διχασμένα σε σχέση με τις αποφάσεις των ηγεσιών τ

Η Κύπρος, όπως κάθε χώρα έχει ένα σύνταγμα το οποίο ωστόσο έμεινε χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές μετά την φυγή των Τ/κύπριων από την κυβέρνηση το 1963. Παρά τα 50! χρόνια που έχουν περάσει από τότε, η οποιαδήποτε αναγκαία συνταγματική αλλαγή προσκρούει στο Κυπριακό και στις επιπτώσεις που θα έχει χωρίς την έγκριση της Τ/κυπριακής ηγεσίας. Το 2008, σε μια προσπάθεια να δείξει πολιτική επαναπροσέγγιση, η κυβέρνηση ξεκλείδωσε την πόρτα από την οποία εισέρχονταν στη Βουλή οι Τ/κύπριοι βουλευτές. Μια συμβολική ενέργεια η οποία σχολιάστηκε τότε θετικά και έδωσε αισιοδοξία στο λαό και στη νεοσύστατη κυβέρνηση για σωστή κατάληξη του εθνικού μας προβλήματος. Τα 5 χρόνια πέρασαν και τα όποια δώρα δόθηκαν από τη πλευρά μας δεν είχαν κάποιο αντίκτυπο. Τα υπόλοιπα γνωστά. Μαρί, Οικονομική κρίση, τρόικα... Τελικά αντί να υπερισχύσει η όποια λογική έχει μείνει, η κυβέρνηση προχώρησε σε κάτι το οποίο σύμφωνα με τις αρχές της για επαναπροσέγγιση είναι κόκκινη γραμμή. Το διορισμό υποδιοικητή στη Κεν