Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Οι εκλογές τελείωσαν και είτε το θέλουμε είτε όχι, η προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει αλλάξει και επίσημα χέρια. Μια πενταετία φεύγει και η επόμενη ξεκινά όπως πάντοτε  με υψηλές προσδοκίες, παρά το δύσκολο των καιρών.

Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι αυτός ο οποίος προτιμήθηκε από την πλειοψηφία του λαού και αυτός μαζί με τους συνεργάτες του θα πρέπει να λύσει το γρίφο του μνημονίου, και της κρίσης γενικότερα, καθώς και του Κυπριακού. 

Έδειξε ξεκάθαρα τις προθέσεις του όσων αφορά την αλλαγή πλεύσης και τη στροφή προς τη Δύση και την προσπάθεια ένταξης σε Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και ΝΑΤΟ καθώς και τη θέση του ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο για έξοδο από το ευρώ καθώς πρώτος στόχος είναι η σύναψη μνημονίου, όπως ήταν και της προηγούμενης κυβέρνησης. Αν αυτές οι ενέργειες είναι θετικές ή αρνητικές μπορεί να τις κρίνει ο καθένας βλέποντας την εμπλοκή των ΗΠΑ σε Κύπρο και Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες.( όποιος δεν γνωρίζει καλό θα είναι να ενημερωθεί για το παρελθόν).
Ακόμη μέσα από την πρώτη του ομιλία προσπάθησε να ρίξει τους τόνους στο εσωτερικό σε ότι αφορά τις υπόλοιπες πολιτικές παρατάξεις καθώς και την έντονη του αντίδραση στα γιουχαϊσματα όταν αναφέρθηκε στους Τουρκοκύπριους.

Οφείλω να ομολογήσω ότι έκανε αρκετές σωστές κινήσεις στην ομιλία του οι οποίες πρέπει να του πιστωθούν, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει τίποτα για την περαιτέρω πορεία του όπως δεν σήμαινε τίποτα και ο αρχικός ενθουσιασμός για την προηγούμενη διακυβέρνηση.
Κάθε κυβέρνηση πρέπει να κρίνεται από τις πράξεις της και όχι τις ιδεολογίες της και τα χρώματα της.

Ως πολίτης αυτού του κράτους, παραμένω αισιόδοξος και θέλω να πιστεύω ότι θα γίνουν οι σωστές ενέργειες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό για να επανέλθει η ανάπτυξη. Ελπίζω ο νέος πρόεδρος να παραδειγματίσθηκε από τον προκάτοχο του και να πράξει καλύτερα, πάντα με γνώμονα το συμφέρον του τόπου.