OBAMA: LOVE HIM OR HATE HIM

Είναι κοινό μυστικό ότι η πλειοψηφία τόσο της Ευρώπης αλλά και των Αραβικών χωρών είδε με ανακούφιση των Μπαράκ Ομπάμα να επανεκλέγεται πρόεδρος των Η.Π.Α.  Ωστόσο υπάρχει και μια ιδιαίτερα μεγάλη μερίδα τόσο του απλού αμερικανικού λαού όσο και των ΜΜΕ και των πολιτικών αλλά και επιστημόνων που τρέμουν στη σκέψη του τι θα αλλάξει ο Ομπάμα σ' αυτή τη δεύτερη του θητεία. Γιατί όμως;

Η απάντηση είναι ταυτόχρονα και σύνθετη αλλά και πολύ απλή. Ο Ομπάμα λόγω του παρελθόντος και των βιωμάτων που έχει από τα χρόνια του στην Κένυα, τη Χαβάη και την Ινδονησία, τόπους όπου έχει ζήσει σημαντικό μέρος της ζωής του, αλλά και επηρεασμένος από το αντι-ιμπεριαλιστικό και αντιαποικιακό κίνημα της εποχής του έχει αναπτύξει μια πολύ διαφορετική πολιτική σε σχέση με τους προκατόχους του.

Είναι ίσως ο πιο αντιφατικός πρόεδρος που έχει εκλεγεί ποτέ στις Η.Π.Α.
Μείωσε τις στρατιωτικές δαπάνες, απέσυρε στρατεύματα από χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, προσπαθεί να αυξήσει τους φόρους στους πλούσιους, δημιούργησε ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα υγείας, υπερασπίστηκε την Αργεντινή στη διαμάχη της με τη Μ.Βρετανία για τα Φόλκλαντς, υποστήριξε αρκετές φορές το δικαίωμα των Παλαιστινίων για αυτονόμηση, άφησε την Αραβική Άνοιξη να ανθίσει πολιτικά έστω και αν αυτό σήμαινε την απομάκρυνση προέδρων από αυτές της χώρες που είχαν φιλοαμερικανική πολιτική. Γενικά έκανε ακριβώς τα αντίθετα απ' ότι έκαναν οι προηγούμενοι πρόεδροι των Η.Π.Α. τα τελευταία 50 χρόνια. Έχει φτάσει σε σημείο να κατηγορείται από τους αντιπάλους του ως μαρξιστής, σοσιαλιστής ακόμη και μουσουλμάνος. Πράγματα τα οποία ως ένα σημείο είναι ανυπόστατα αλλά έχουν, τουλάχιστον το σοσιαλιστής, μια μικρή δόση αλήθειας.
Ο επηρεασμός του Ομπάμα από τους σοσιαλιστές καθηγητές του στο Χάρβαρντ αλλά και τα δεινά που ο ίδιος έζησε ως αποτέλεσμα των μεγάλων αποικιακών δυνάμεων, τον έχουν επηρεάσει ώστε να θέλει να αλλάξει το πρόσωπο των Η.Π.Α. από επεμβατική και στρατιωτική υπερδύναμη, σε μια χώρα που πολεμά για τις δημοκρατικές της ιδέες και να μειώσει την επιρροή της σε τρίτες χώρες.
Ο δυσκολότερος αντίπαλος που έχει να αντιμετωπίσει ο Ομπάμα τα επόμενα 4 χρόνια δεν είναι ούτε η οικονομία ούτε ξένες δυνάμεις αλλά το ίδιο του το Κοινοβούλιο απ' όπου πρέπει να περάσει όλες τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ώστε να αλλάξει όσα θεωρεί πως στέκονται εμπόδιο στη δική του πολιτική. Δεν είναι τυχαίο ότι οι σκληροί νεοφιλελεύθεροι Αμερικανοί τρέμουν στην ιδέα να καταστεί η Αμερική από υπερδύναμη και βαρόμετρο της παγκόσμιας πολιτικής σε απλό θεατή που θα είναι υπόλογη στα άλλα ισχυρά κράτη. Αυτό δείχνει και την υπεροψία αλλά και τον μεγάλο φόβο της αμερικάνικης ηγεσίας η οποία αν ο Ομπάμα πετύχει αυτά που θέλει, τα οποία ακόμη δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχουν γίνει ακόμη ξεκάθαρα, τότε θα βρεθεί εξ απροόπτου καθώς τα τελευταία χρόνια το μόνο ρόλο που ήξερε να παίζει ήταν ο πρωταγωνιστικός και ο ηγεμονικός. 

Τα επόμενα χρόνια θα είναι άκρως ενδιαφέροντα για την παγκόσμια πολιτική σκηνή και θα ήταν κουτό η Ευρώπη, αλλά και η Κύπρος πιο συγκεκριμένα, να μην εκμεταλλευτεί προς το συμφέρον της αυτή την αλλαγή που γίνεται στις Η.Π.Α.