Ανάγκη για αλλαγή, είτε λυθεί το Κυπριακό είτε όχι

Περιουσία εντός της νεκρής ζώνης κοντά στο Λήδρα Πάλας

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις και την τεταμένη ατμόσφαιρα στις συνομιλίες, θα ήταν καλό να γίνουν ενέργειες έτσι ώστε να υπάρξει μια εξομάλυνση της υφιστάμενης κατάστασης του status quo. Εδώ και 43 χρόνια, αναμένουμε τη λύση του Κυπριακού για να αλλάξουν πολλές καταστάσεις, οι οποίες όσο παραμένουν ως έχουν, καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την ομαλή λειτουργία μιας λύσης και εδραιώνουν την άποψη "καλύτερα να παραμείνουμε όπως είμαστε τώρα, χωρίς λύση".

Όπως είπε και σε συνέντευξη του στον 'Φ' ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου στο τμήμα νομικής και σύμβουλος του Προέδρου στις συνομιλίες, κ. Αριστοτέλης Κωνσταντινίδης, 'θα ήταν ίσως σκοπιμότερο να συζητούσαμε περισσότερο για τις δυνατότητες και προοπτικές συμβίωσης και συνεργασίας με τους Τουρκοκύπριους είτε υπάρξει ομοσπονδιακή λύση είτε όχι' (εδώ η συνέντευξη του). Αυτό αποδεικνύει πως ό,τι και να κάνουμε, τους Τουρκοκύπριους κάποια στιγμή θα τους βρούμε μπροστά μας και πως πρέπει να κατανοήσουμε πως η συνεργασία, ιδιαίτερα σε θέματα οικονομίας και διασυνοριακού εγκλήματος και περιβάλλοντος είναι αναγκαία.

Πέρα από την ανάγκη για κάποιου είδους εναρμόνιση, κάτι το οποίο οφείλει μετά από 53! χρόνια να αλλάξει είναι η εντολή που έχουν τα Ηνωμένα Έθνη, συγκεκριμένα η UNFICYP. Στο site της UNFICYP, παραθέτονται οι τρεις οδηγίες που έχει, και είναι οι εξής:

1. Να αποτρέψει νέα σύγκρουση.
2. Να συνεισφέρει στη διατήρηση και επαναφορά της τάξης.
3. Να συνεισφέρει στην ομαλοποίηση της κατάστασης (a return to normal conditions).

Ενώ οι πρώτοι δύο στόχοι έχουν επιτευχθεί, ο τρίτος δεν έχει μετουσιωθεί ακόμη. Αντιθέτως, η λειτουργία της UNFICYP στη νεκρή ζώνη έχει επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ας μη ξεχνάμε πως η νεκρή ζώνη είναι περιοχή η οποία δόθηκε από τη δική μας πλευρά στα ΗΕ ως ανάχωμα κατά του τότε τουρκικού στρατού. Η ομαλοποίηση της κατάστασης δεν έχει επέλθει μιας και τα ΗΕ απαγορεύουν τη συντήρηση και λειτουργία των κτιρίων που βρίσκονται εντός της νεκρής ζώνης. Είναι αναγκαίο να βρεθεί η φόρμουλα που να επιτρέπει πρώτα απ' όλα τη συντήρηση των κτιρίων, κάτι που θα βοηθήσει και τον οικιστικό τομέα, αλλά και γιατί όχι την εγκατάσταση όπου είναι δυνατό των νόμιμων κατόχων των περιουσιών.

Μια τέτοια κίνηση θα δείξει και στους Τουρκοκύπριους, μιας και θα το βλέπουν χωρίς να πρέπει να διασχίσουν στην πλευρά μας, πως ο μόνος τρόπος για ανάπτυξη είναι μέσα από υποχωρήσεις για τελική λύση του Κυπριακού. Ακόμη, θα φέρει και τους Ελληνοκύπριους καταπρόσωπο με την απαράδεκτη κατάσταση της κατοχής, η οποία πολλές φορές ξεχνιέται, ειδικά από τους νεότερους. 

Εδώ μπαίνει και ακόμα ένα ερώτημα. Ποια είναι η κανονικότητα που επιθυμούμε. Είναι η κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία 43 χρόνια με τη de facto διχοτόμηση και με το σύνορο της κατοχής ή ένα ενιαίο νησί το οποίο θα εδράζεται στην συνεργασία και συμβίωση εντός ενός πολιτικού πλαισίου το οποίο θα γίνεται αποδεκτό από την πλειοψηφία των δύο πλευρών...?