Κουρδικό κράτος και αστάθεια στη Μέση Ανατολή

Η αυτόνομη κουρδική περιοχή του Ιράκ κατάφερε και έκανε πραγματικότητα το πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στη περιοχή, την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για το σκοπό αυτό. Παρά τις αντιρρήσεις και επιφυλάξεις της δύσης, εκτός του Ισραήλ, ο ηγέτης του Κουρδικού Ιράκ Masoud Barzani δεν έκανε πίσω και προχώρησε με το δημοψήφισμα.

Η συντριπτική πλειοψηφία (πέραν του 93%) ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας και της δημιουργίας ενός ομόσπονδου κουρδικού κράτους το οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνει πρωτίστως τους Κούρδους σε Ιράκ και Συρία αλλά και σε μεταγενέστερο στάδιο αυτούς της Τουρκίας αλλά και του Ιράν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως παρά τα μέτρα ασφαλείας σε Ιράν και Τουρκία πολλοί ήταν αυτοί που βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Ωστόσο, σημαντικό ήταν και το ποσοστό αποχής σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα (μόνο το 73% ψήφισε), κάτι που πρέπει να προβληματίσει την Κουρδική μειονότητα μιας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντία της στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις για αυτονόμηση.

Υπό το φόβο απώλειας εδαφών, η Τουρκία, το Ιράν και το Ιράκ δεν αποδέχονται τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος χαρακτηρίζοντας το ως παράνομο και χωρίς οποιαδήποτε υπόσταση. Ήδη οι δύο γειτονικές χώρες έκλεισαν τα σύνορα ενώ η κυβέρνηση του Ιράκ διέκοψε όλες τις εσωτερικές πτήσεις καλώντας την Κουρδική μειονότητα να δώσει πίσω τον έλεγχο των συνόρων και των κυβερνητικών κτηρίων στο Erbil. Από την άλλη, διαφαίνεται πως εάν επιμείνουν οι Κούρδοι τότε οι γύρω κυβερνήσεις δεν θα έχουν πολλές πιθανότητες για να σταματήσουν τη δημιουργία κράτους. Αυτό βέβαια εξυπακούει την απουσία επιθυμίας για μια νέα αιματηρή διένεξη, την οποία προς το παρόν φαίνεται πως απεύχεται το Ιράν αλλά η Τουρκία παραμένει το μεγαλύτερο ερωτηματικό.

Οι Κούρδοι από την άλλη έχουν ένα πολύ ισχυρό χαρτί, τις πετρελαιοπηγές του Βόρειου Ιράκ οι οποίες εδώ και δεκαετίες είναι στον έλεγχο τους. Ήδη τελευταίες πληροφορίες στη περιοχή αναφέρουν πως ξένες αποστολές έχουν φθάσει στο Ιρακινό Κουρδιστάν για να διαπραγματευτούν τη παροχή πετρελαίου προς τη Δύση. Έτσι, παρά τις απειλές του Ερντογάν μπορεί να διασφαλισθεί η βιωσιμότητα και η δυνατότητα ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Η κυβέρνηση του Ιράκ καλείται να αποφασίσει τι σχέσεις επιθυμεί να διατηρήσει με τους Κούρδους οι οποίοι θυμούνται πολύ καλά τα όσα βίωσαν κάτω από το ζυγό του Saddam Hussein το 1980-1990 και πλέον δεν πρόκειται να κάνουν πίσω στα αιτήματα τους.

Εάν θα υπάρξει αστάθεια στη περιοχή δεν εξαρτάται πλέον από τους Κούρδους αλλά από τον τρόπο που θα χειριστούν οι γειτονικές χώρες τις εξελίξεις. Η επιλογή στο τέλος θα πρέπει να γίνει μεταξύ ενός ακόμη πολέμου με τους έμπειρους και ετοιμοπόλεμους Κούρδους οι οποίοι εδώ και χρόνια στηρίζονται από τις ΗΠΑ ή με τη δημιουργία μιας μεταβατικής περιόδου οι οποία σε βάθος χρόνου να οδηγήσει σε ένα κουρδικό κράτος το οποίο θα είναι σταθεροποιητής στη περιοχή.