JE NE SUIS PAS CHARLIE

Τα τελευταία γεγονότα που έχουν συμβεί στη Γαλλία έχουν συγκλονίσει την κοινή γνώμη, τόσο λόγω της τρομοκρατικής δράσης, αλλά και λόγω των ΜΜΕ που τα έχουν προβάλει με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο.

Η τρομοκρατική δράση, αλλά και η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής είναι καταδικαστέα απ' όπου και αν προέρχεται. Ακόμη, πρέπει πλέον να απορριφθεί ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, είτε αυτός προέρχεται από το ισλάμ, από τη χριστιανική (ορθόδοξη, καθολική, προτεσταντική κλπ) εκκλησία ή από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.

Η διαίρεση, ευτυχώς, του κοσμικού και του θρησκευτικού κόσμου έχει γίνει και υπάρχει ως αρχή εδώ και εκατονταετίες, τουλάχιστον στα πλείστα κράτη. Οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησης της ανεξιθρησκίας ή επιβολή ενός μη κοσμικού καθεστώτος είναι απαράδεκτη στον 21ο αιώνα.

Ωστόσο, καταδικαστέα πρέπει να είναι και η όποια προσπάθεια δυσφήμισης, κοροϊδίας ή περίγελου της οποιασδήποτε θρησκείας ή και οποιουδήποτε άλλου πιστεύω που μπορεί να έχει μια ομάδα ανθρώπων.

Η ελευθερία του λόγου υπάρχει για να παραμένουμε ελεύθεροι ως άτομα και να μην καταπιεζόμαστε από άλλα άτομα ή/και καθεστώτα.  Δεν πρέπει αυτό το δικαίωμα να γίνεται όπλο για καταπίεση ή κοροϊδία άλλων ομάδων, θρησκειών, ιδεολογιών ή θεωριών.

Η Γαλλία έχει ένα από τα μεγαλύτερα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, αυτό που δημιούργησε ο Λεπέν, κάτι που αντικατοπτρίζει και διαθέσεις μερίδας της κοινωνίας, ενώ έχει και τη μεγαλύτερη κοινότητα μουσουλμάνων στην Ευρώπη.

Μόνο με αυτά τα στοιχεία θα έπρεπε να υπάρχει και κάποιος μετριασμός προς τις απόψεις μερίδας της γαλλικής κοινωνίας αλλά και ταυτόχρονα για να μην υπάρξει μεγαλύτερη έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας σε μια χώρα που ήδη μαστίζεται από αυτά.

Επίσης, σκεφτείτε τι θα γινόταν σε μια χώρα όπου θα υπήρχε εφάμιλλο γεγονός/κοροϊδία του Χριστού ή άλλης θρησκευτικής προσωπικότητας (π.χ. Δαλάι Λάμα) από κάποιο από τα ΜΜΕ. Θα θεωρείτο φυσικά απαράδεκτο, αποτρόπαιο και θα υπήρχε επίσημη καταδίκη και κανείς δεν θα έλεγε ότι είναι φίμωση των ΜΜΕ ή ότι είναι ενάντια στην ελευθερία του λόγου. Γι' αυτό είναι καλό πάντοτε να αναλογιζόμαστε τι θα γινόταν αν εμείς ήμασταν αυτοί που θα θίγονταν πριν κρίνουμε την αντίθετη πλευρά.

Η αντίδραση των ακραίων εγκληματιών, γιατί περί εγκληματιών πρόκειται, ήταν, είναι και θα είναι καταδικαστέα, αλλά την ίδια ώρα πρέπει να υπάρξει μια αυτοκριτική τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από την κοινωνία για το πως προβάλλουμε κάποια πράγματα, και κατά πόσο τελικά κάποιες ενέργειες δημιουργούν ένα είδος πολιτισμικού ή θρησκευτικού bullying.

Γι' αυτό το λόγο δεν μπορώ να ταχθώ έτσι απλά υπέρ αυτών που θεωρούν πως πρόκειται για περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, καθώς οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουν το ίδιο δικαίωμα και σε μουσουλμάνους, στην προκειμένη περίπτωση, οι οποίοι ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι και αυτοί θύματα του φονταμενταλισμού λόγω γενίκευσης του όρου ισλαμιστής, μουσουλμάνος και τρομοκράτης.