ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ?

Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως η ένταση και το εύρος προηγούμενων αναμετρήσεων δεν επαναλαμβάνεται φέτος. Τα πλείστα κόμματα έχουν μεν αποφασίσει για τους υποψήφιους τους αλλά οι προεκλογικές εκστρατείες δεν ξεκίνησαν όπως γινόταν προηγούμενες φορές 9, ακόμη και 12 μήνες προηγουμένως.

Αυτή η τακτική μπορεί να οφείλεται στα νέα οικονομικά δεδομένα των κομμάτων ένεκα της οικονομικής κρίσης και της μείωσης εσόδων από τα μέλη ή/και στο ότι η κοινωνία πλέον έχει αποστασιοποιηθεί και θέλει να βλέπει όσο λιγότερο δυνατό προεκλογικές εκστρατείες και αντιπαραθέσεις.

Ο Φιλελεύθερος προ ημερών δημοσίευσε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση, βάση της οποίας το 77% των νέων δεν ενδιαφέρεται να ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές. Κύριες αιτίες είναι, βάση της δημοσκόπησης, πως δεν θα τους βρει δουλειά το κόμμα που θα ψηφίσουν και γιατί δεν εμπιστεύονται τα κόμματα και τους πολιτικούς. Έτσι, τόσο η διαφθορά όσο και το τέρμα του μεγάλου πελατειακού συστήματος (λόγω κρίσης όχι γιατί αλλάξαμε πραγματικά νοοτροπία), έχουν κύριο ρόλο στη μη προσέλκυση των νέων ψηφοφόρων.

Βέβαια, τα πιο πάνω αναδεικνύουν και την απουσία ανάληψης ευθύνης από τη κοινωνία για το τι μέλη γενέσθαι της χώρας, καθώς είναι πολύ εύκολο να νίπτεις τας χείρας σου όταν δεν έδωσες την εμπιστοσύνη σου προς το ένα ή το άλλο κόμμα. Ωστόσο, ακόμη και το να μην πάρεις θέση είναι μια απόφαση και έχεις ευθύνη μιας και επιτρέπεις στο Α ή Β κόμμα να ανέβει και να ασκεί επιρροή.

Το ζήτημα της αποχής παραμένει αναπάντητο. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα πολυσύνθετο φαινόμενο και το κόμμα ή τα κόμματα που θα καταφέρουν να ξετυλίξουν το νήμα θα έχουν ιδιαίτερα μεγάλα κέρδη. Από την άλλη, ίσως μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας πλέον να μην επιθυμεί την ενασχόληση της με τα κοινά και να καταλήξουμε σε μόνιμα χαμηλά ποσοστά όπως στις ΗΠΑ όπου η συμμετοχή δεν ξεπερνά το 60%. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όσο έχουμε δημοκρατία οι εκλογές θα παραμείνουν ο κύριος τρόπος έκφρασης των απόψεων των πολιτών, τουλάχιστον όσων επιθυμούν και έχουν το θάρρος να τις εκφράσουν.