ΑΠΑΝΤΗΣΗ Γ.ΛΙΛΛΗΚΑ ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ BLOG

Πριν από περίπου ένα μήνα, απέστειλα ένα άρθρο του blog με θέμα ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ στον ανεξάρτητο υποψήφιο για την προεδρία κ. Γ.Λιλλήκα, καθώς όντας ο μόνος σπουδασμένος πολιτικός επιστήμονας ήθελα να μάθω την άποψη του, καθώς τις απόψεις των άλλων υποψηφίων και τα αποτελέσματα τους τα είδαμε στα τόσα χρόνια διακυβέρνησης του τόπου.

Όσοι μπορείτε και θέλετε να διαβάσετε μια άλλη άποψη σας παραθέτω αυτούσια την επιστολή-απάντηση που μου απέστειλε ο κ. Γ. Λιλλήκας

Αγαπητέ φίλε Κυριάκο,

Σε ευχαριστώ πολύ που επικοινώνησες μαζί μου. Έχει ιδιαίτερη σημασία για εμένα να επικοινωνώ με νέα παιδιά και νέους επιστήμονες. Δυστυχώς εσείς οι νέοι επιστήμονες έχετε πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση και κατά συνέπεια από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.Διάβασα με προσοχή το άρθρο σου και σου εύχομαι να συνεχίσεις έτσι με το ίδιο πνεύμα και παλμό. Πιστεύω ακράδαντα στους νέους ανθρώπους και στις σύγχρονες ιδέες. 

Όσον αφορά στο θέμα των επιβολών κυρώσεων με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο. Η θέση μου είναι ότι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να διατηρήσουμε ζωντανές τις ελπίδες μας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι η στρατηγική των μονομερών υποχωρήσεων που ακολουθήσαμε απέτυχε. Η στρατηγική μας απέτυχε γιατί στηριζόταν στη ψευδαίσθηση πως ικανοποιώντας τις τουρκικές απαιτήσεις θα πετυχαίναμε μια βιώσιμη λύση.

Η ικανοποίηση των Τουρκικών απαιτήσεων δεν οδηγεί σε λύση, αλλά σε διάλυση. Αποτύχαμε γιατί δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε και να αξιοποιήσουμε προς όφελός μας τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο διεθνές περιβάλλον. Γιατί παραμείναμε προσκολλημένοι στη Βρετανική διαχείριση του Κυπριακού. Μπορούμε και πρέπει σήμερα, να κάνουμε μια νέα αρχή. Να χαράξουμε μια νέα πορεία, με καθαρούς και αξιοπρεπείς στόχους. Να σχεδιάσουμε μια νέα διεκδικητική στρατηγική με λάβαρο τα ιδεώδη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Είναι εθνική επιταγή να αποσύρουμε όλες τις διαχρονικές μας υποχωρήσεις. Να διαπραγματευθούμε το Κυπριακό από μηδενική βάση. Αν συνεχίσουμε από εδώ που μας οδήγησαν οι διακοινοτικές συνομιλίες επί του Σχεδίου Ανάν, η κατάληξη αναπόφευκτα θα είναι εθνική αυτοχειρία.

Μπορούμε, έχουμε υποχρέωση να καταστήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία ακόμα πιο ισχυρή, αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική μας θέση, την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και το Φυσικό Αέριο για στρατηγικές συμμαχίες. Να διατηρήσουμε το κράτος μας πολιτικά και οικονομικά ανεξάρτητο. Η οικονομική εξάρτηση οδηγεί στην πολιτική εξάρτηση και στον περιορισμό της κρατικής μας κυριαρχίας.

Μπορούμε, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την αυτοπεποίθηση του λαού μας. Να ανατρέψουμε την κουλτούρα της ηττοπάθειας. Να εμπνεύσουμε την αγωνιστικότητα και τη διεκδικητικότητα στο λαό μας. Να δώσουμε ξανά ελπίδα και προοπτικές στους νέους μας. Να αποβάλουμε τα φοβικά σύνδρομα που μας οδηγούν στη διαπραγμάτευση των όρων υποταγής μας.

Μπορούμε με ένα πολυεπίπεδο στρατηγικό σχεδιασμό και μια διεκδικητική πολιτική να διαμορφώσουμε καλύτερες συνθήκες και προϋποθέσεις για επίλυση του Κυπριακού. Η λύση για να έχει νόημα πρέπει να ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα. Η λύση έχει νόημα μόνο αν οδηγεί σε μια Κύπρο Ελεύθερη με Δημοκρατικό πολίτευμα. Μια Κύπρο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και θα διασφαλίζει τα δικαιώματα και την ευημερία όλων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι των ξένων.

Αυτό που διεκδικούμε δεν είναι άλλο από αυτό που οι λαοί της Ευρώπης κέρδισαν με πολέμους και ποτάμια αίματος: Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη. Οι επιδιώξεις μας δεν αποβαίνουν σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Δεν επιδιώκουμε περιορισμό των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας. Αλλά ούτε και είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε περιορισμό των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων.

Για να είναι βιώσιμη η λύση πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στα όνειρα των νέων ανθρώπων. Αυτών που θα τη βιώσουν και θα την εφαρμόσουν. Πρέπει, ακόμα, να ανταποκρίνεται στους κανόνες της Δημοκρατίας και στις σύγχρονες αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η λύση πρέπει να εμπνέεται από τις αξίες και τις προσδοκίες του μέλλοντος και όχι να εδράζεται στα δεδομένα του παρελθόντος.

Για να πετύχουμε αυτή τη λύση θα πρέπει να εξαναγκάσουμε την Τουρκία να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη πολιτική της, υιοθετώντας μια συναινετική προσέγγιση. Κι’ αυτό δεν πρόκειται να το πετύχουμε με την πολιτική του «καλού παιδιού». Ούτε με την ικανοποίηση των απαιτήσεων της Τουρκίας. Όσο εμείς υποχωρούμε, τόσο πιο αδιάλλακτη γίνεται η Άγκυρα.

Με εκτίμηση

Γιώργος Λιλλήκας